Eind mei prikten quiltvriendin A. En ik een datum voor een quilt-logeerpartijtje. Afgelopen vrijdag vertrok ik naar Driebergen voor twee dagen quilten en bijpraten met 1 overnachting. Beiden verheugden we ons er enorm op. Dat was al weer te lang geleden dat we zo tijd samen hebben doorgebracht. In Coronatijd hebben we regelmatig samen een quiltdag gehouden. De ene keer hier, de andere keer daar.
Maar inmiddels zijn de agenda’s weer vol geslopen, wordt er gewerkt en voor ouders gezorgd, en komt het er te weinig van.
Twee dagen dus om heel veel te kunnen doen. Er gingen appjes heen en weer met alle mogelijkheden. Ga ik aan iets nieuws beginnen of zal ik iets ouds gaan afmaken? Ik koos het laatste, maar wat dan? Genoeg projecten, maar het moest makkelijk op te pakken zijn en ook mee te nemen zijn zonder een complete volksverhuizing (dat lijkt het toch al als ook de machine mee gaat). De eerste dag zaten we lekker buiten en al snel werd het een heerlijke chaos van lapjes op tafel. De tasjes vonden het ook erg gezellig elkaar te ontmoeten!
Ik begon met het voorbereiden van een applicatieblok van een Sarah Fielke tas. Leuk om uit restjes de stelen en bloemen samen te stellen. De restjes overigens niet uit mijn eigen collectie, maar weer van een andere vriendin. Dat maakt het zoeken naar het geschikte stukje een fijn avontuur.
‘S Avonds uit eten, waar het lange wachten wel werd beloond met heerlijk eten. Wat een fijne traktatie was dat! Eerst een fietstochtje er naar toe door het Driebergse landschap, eten op het terras en goede gesprekken.
Naast het applicatie project had ik mijn Sunbonnet Sue blokken mee genomen. Alles ligt al jaren in trommels klaar om genaaid te worden. Ik was al begonnen om met de hand blokken te naaien toen ik laatst ontzettende zin had om weer eens te patchen. En de blokken kun je prima meenemen in de trein. Op de machine gaat overigens wel iets sneller… Op dag twee zaten we binnen achter de machines, de een met patchwork, de ander met een quiltwerk dat deze week nog af moet (superleuk als je een quiltje cadeau gaat geven/krijgen).
We hebben reuze fanatiek zitten naaien, bijna de hele dag…en dat resulteerde in tien genaaide blokken en een quiltje waar de bies al bijna aan zit. Mijn blokken hebben allemaal nog twee losse naadjes omdat er overal nog een kantje of bandje tussen moet. Die had ik niet allemaal bij me en ik ga die ook zelf nog maken. Op onderstaand blok een zelfgemaakt frivolité randje.
Over het avondeten hoefden we ons alweer niet druk te maken. Twee volwassen kinderen kwamen langs. De een had ‘s morgens al een heerlijke chocoladetaart gebakken, de ander maakte heerlijke pasta. En wat was het leuk om met deze twee aan tafel te zitten. Ook studerend, dus we hadden het over opdrachten en de voorwaarden voor bronvermeldingen…daarnaast over koken en heel veel andere zaken. Natuurlijk had ik al veel verhalen over ze gehoord (er wordt tenslotte van alles besproken door moeders tijdens het quilten) en ze hadden ook over mij gehoord. Van beide kanten vonden we het heel leuk elkaar te ontmoeten.
Als je in Driebergen bent en van breien houdt, ga je natuurlijk ook even naar Trollenwol. Ik kocht een boek (zal ik laten zien in een volgend blogje) en garens voor verschillende projecten. Maar vooral herinnerde ik me een vaag idee dat ik had om meer aapjes te breien. Ik heb er eentje in de klas zitten (die helpt mij opletten en is een maatje voor knuffels die soms mee naar school komen). In de winkel zaten deze aapjes ook: glurend van boven op de kast of zittend op een bankje. Ze waren niet allemaal even groot, de maat is afhankelijk van de gekozen wol.
Thuisgekomen zocht ik meteen het patroon op en pakte er twee kleuren sokkenwol bij. Een eerste beginnetje is inmiddels gemaakt. Daarnaast ben ik gestart met een eenvoudig randje. Ik ben absoluut nog niet heel vaardig met deze techniek en mijn vingers raken er regelmatig van in de knoop.
Deze twee dagen waren echt een blogje waard. Vandaag ga ik beginnen met het wassen van de beneden ramen. De afgelopen week zijn de schilders bezig geweest en nu ziet het er helemaal niet meer uit. Eerst de ramen, dan alles op het terras weer terugzetten, zodat ik daar fijn kan zitten met studieboek en handwerk. Het ziet er naar uit dat we de komende week regelmatig buiten kunnen zitten en dat de Vierdaagse lopers fijne wandeltemperaturen zullen hebben.
Fijne dag gewenst, Françoise
Ps. Ik maakte een grapje over het vergelijken van de diners. Wat was beter/lekkerder? Natuurlijk is dat niet te vergelijken. De eerste avond was het eten heerlijk, maar moesten we erg lang wachten. Zoals de man van mijn vriendin het subtiel verwoordde: we voelen ons vergeten. Het duurde lang voordat de bestelling werd opgenomen en vervolgens lang voordat het op tafel stond. Ze waren duidelijk onder bezet, want de bar stond aan het einde van de avond helemaal vol met vuile glazen. Maar goed, het eten was heerlijk, goed gezelschap en aangenaam terras. We constateerden wel dat zowel het eten als de service onderdeel uit maken van de beleving.
De tweede avond hoefden we niet te wachten (we zaten immers lekker te quilten en kregen tijdig een waarschuwing dat het eten bijna klaar was), waren de gerechten ook zeer smaakvol en was het gezelschap wederom uitstekend.
